Diederik Gommers (1964) is werkzaam als intensivist bij het academisch ziekenhuis Erasmus MC in Rotterdam en voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Intensive Care.

Tijdens de coronacrisis neemt Gommers als specialist deel aan het Outbreak Management Team dat het kabinet-Rutte III adviseert over volksgezondheidsmaatregelen om de verspreiding van de virusziekte Covid-19 terug te dringen en de ziekenhuisopnames te reguleren. Hij wordt uitgenodigd om het kabinet en de Tweede Kamer te informeren over de stand van zaken bij de IC capaciteit en intensive care zorg van de Corona patiënt, onder meer door regelmatige briefings bij de Vaste Kamercommissie voor Volksgezondheid, Welzijn en Sport.

Gommers studeerde geneeskunde aan de Rijksuniversiteit Gent waar hij in 1985 zijn kandidaats behaalde. Hij vervolgde zijn studie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam waar hij in 1989 het doctoraalexamen richting anesthesiologie behaalde en in 1994 zijn studie afsloot met zijn artsexamen. Tussendoor heeft hij gewerkt aan de ontwikkeling van een medicijn (longsurfactant) voor de toepassing in volwassenen patiënten met ARDS.

Hij werd aan het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam opgeleid tot intensivist. Hij promoveerde in 1998 bij professor Lachmann op het proefschrift “Factors affecting surfactant responsiveness.” In 2013 werd Gommers benoemd tot afdelingshoofd en in 2014 hoogleraar aan de Erasmus Universiteit Rotterdam met als leeropdracht IC-geneeskunde.

Gommers is co-auteur van 150 wetenschappelijke artikelen en van het Venticare boekje “praktische handleiding voor beademing”, bestemd voor zorgprofessionals.

Bruno Bruins (1963) was vanaf 26 oktober 2017 minister voor Medische Zorg & Sport op het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport in het kabinet-Rutte III. Op 19 maart 2020 trad hij af. Als minister was Bruins onder andere belast met de portefeuilles geneeskundige zorg, de zorgverzekeringswet en zorgtoeslag, toezicht op de voedselkwaliteit, beroepen en opleidingen en arbeidsmarktbeleid voor de zorg, preventie, gezondheidsbescherming, kwaliteitsbeleid, medische biotechnologie, genees- en hulpmiddelen, drugsbeleid en het sportbeleid. In deze functie speelde Bruins in Nederland een belangrijke rol in de bestrijding van de coronapandemie.

Bruins studeerde rechten en bestuurskunde aan de Rijksuniversiteit Groningen.

Na gewerkt te hebben bij onder meer de vervoerbedrijven West-Nederland en HTM Personenvervoer werd hij in augustus 2000 wethouder van Verkeer, Binnenstad en Beschermde Stadsgezichten in Den Haag. In 2004 werd hij ook locoburgemeester.

Van 7 juli 2006 tot 22 februari 2007 was Bruins staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap in het derde kabinet-Balkenende.

Na het aantreden van het kabinet-Balkenende IV trad Bruins op 22 februari 2007 aan als waarnemend burgemeester van Leidschendam-Voorburg.

Sinds september 2008 maakte hij deel uit van de Raad van Bestuur van het vervoerbedrijf Connexxion.

In 2011 was Bruins informateur bij de collegeonderhandelingen in Zuid-Holland.

Bruins was van 1 januari 2012 tot 25 oktober 2017 voorzitter van de raad van bestuur van UWV.

Jan Kamminga (1947) is een Nederlands werkgeversbestuurder en voormalig Commissaris van de Koningin in Gelderland.

Jan Kamminga begon op 1 mei 1967 begon hij in het makelaarskantoor van de familie, dat op 1 januari 1997 werd verkocht. In 1971 werd hij voorzitter van het Makelaars Computercentrum van de Nederlandse Bond van Makelaars, de voorloper van Funda (tot 1980) en hoofdbestuurslid van die bond.

In 1974 begon zijn politieke loopbaan als lid van de Gemeenteraad in Groningen. In 1976 werd hij lid van het Hoofdbestuur van de VVD en voorzitter van de VVD provincie Groningen. Vanaf 1979 was hij actief in de landelijke VVD en de ELD, de Europese Liberaal Democraten. In 1982 kreeg hij de gouden eremedaille van het Europees Parlement .

In september 1987 werd Jan Kamminga voorzitter van het Koninklijk Nederlands Ondernemers Verbond KNOV. Toen door een fusie de Koninklijke MKB Nederland ontstond, werd hij de eerste voorzitter tot medio 1996. Daarna is hij benoemd tot erelid.

Kamminga was ook vier jaar (1994-1999) voorzitter van UEAPME, de Europese Organisatie voor het MKB. Gedurende 5 jaar was hij lid van het dagelijks bestuur van de Sociaal Economische Raad (SER).

Voor zijn Europese verdiensten werd hij drager van het Oostenrijkse Silberne Groskreuz mit dem Stern.

Van 1986 tot 1998 liep het voorzitterschap van de Zeehondencrèche in Pieterburen.

Van 1990 tot 1994 was hij voorzitter het Integraal Structuur Plan voor het Noorden, met als opdracht de versterking van het MKB.

Van 1984 tot 1990 voorzitter RvC Ingenieursbureau Het Noorden (IHN).

Van 1987 tot 2002 was hij commissaris van de NMB Bank, NMB/Postbank en ING Groep.

Op 1 januari 1997 begon een periode van 8 jaar als Commissaris van de Koningin in Gelderland .

In die tijd was hij 5 jaar voorzitter van de Nationale Hoorstichting en 6 jaar voorzitter van Unicef in Nederland. Op zijn initiatief is het Huis van de Nederlandse Provincies in Brussel opgericht. Mede daardoor werd hij benoemd tot Officier in de orde van Oranje Nassau.

Op 1 januari 2005 werd Jan Kamminga voorzitter van FME-CWM, de brancheorganisatie in de technologische industrie, lid van het dagelijks bestuur van VNO/NCW, voorzitter milieucommissie VNO en had hij diverse gerelateerde nevenfuncties.

Sinds 2012 vervult hij diverse functies, zoals voorzitter van Vastgoed Belang, de particuliere beleggers in vastgoed, voorzitter van de NVMP, verwijdering metalektro producten, lid Reviewcommissie Hoger Onderwijs, voorzitter Maatschappelijke Stuurgroep Aardbevingsproblematiek Groningen, voorzitter RvC Dierenpark Emmen/ Wildlands en voorzitter RvC Century Autogroep Groningen/Drenthe.